Nie będę trzymał Ciebie w niepewności. Nie jest to takie łatwe, jak się pozornie wydaje. Nie chcę abyś tracił nadzieję, ale znalezienie dobrego spowiednika to przygoda, która wymaga czasami przejechania dużej ilości kilometrów i odwiedzenia wielu parafii. Dlaczego tak jest? Pewnie dlatego, że każdy z nas jest inny. Zarówno Ty, jak i spowiadający księża.

Ponadto, różne przeżywane przez Ciebie stany sprawiają, że raz trafią do Ciebie uwagi księdza-flegmatyka, który spokojnie wytłumaczy korzenie grzechu, zaś innym razem skłoni do nawrócenia ostra reprymenda księdza choleryka. Pamiętam z moich czasów seminaryjnych rozmowę z jednym klerykiem. Wymyślił on ksywki dla trzech spowiedników, u których korzystał z sakramentu miłosierdzia. Jednego nazwał „mocą”, drugiego „zaklinaczem węży”, a trzeciego „profesorkiem”. Opowiadał, że wybiera spowiednika w zależności od swojego nastawienia. Jeśli potrzebuje, by ktoś „postawił go do pionu” to idzie do „mocy”. On zawsze powie mu „naukę z mocą”. Gdy ma natomiast chwilę, kiedy lęka się spowiedzi, to spowiada się u delikatnego „zaklinacza węży”.  Jeśli ma natomiast pytania o konkretne sposoby walki z jakimś grzechem, to idzie do „profesorka”. On krok po kroku wytyczy mu racjonalne rozwiązania, jak wyjść z jakiegoś grzechowego uwikłania.

Niby wygląda to na manipulację sakramentem. Czy jest tak rzeczywiście? Zdecydowane -nie. Każdy ze spowiedników da penitentowi (o ile spełni podstawowe warunki) sakramentalne rozgrzeszenie. Typ spowiednika wpływa wyłącznie ( a może aż?) na formę i jakość nauki. A przecież jeden lubi ryby, a drugi grzyby. Albo inaczej: w pewnym momencie chętnie pojedziemy na ryby, a drugim razem wybierzemy się do lasu na grzyby. Czy jest w tym coś złego? Powtórzę – nie.

Dobór spowiednika do aktualnej sytuacji serca nie jest czymś negatywnym. To taktyka pomagająca w duchowym rozwoju. Dlaczego masz więc z niej zrezygnować?

Proponuję sporządzić sobie w głowie listę spowiedników na różne okazje. Wiedz, że za każdym razem i tak jesteś „wystawiony” na nadzwyczajność łaski. Wiem to z własnych spowiedzi- tych jako kapłan, jak i penitent. Nigdy nie działam tak samo. Chociaż mam stały temperament, łaska kieruje mnie do innego formułowania nauk do spowiadających się u mnie ludzi. Tak samo ze spowiadającymi mnie kapłanami. Oni również nie raz zaskakują. Niemniej, pewna kontrola nad ludzką powłoką sakramentu pokuty i pojednania sprawia, że zmniejsza się mój lęk o to, że mogę usłyszeć rzeczy, które zamiast mi pomóc, okażą się przeszkodą.

Dlatego połączmy w sakramencie miłosierdzia dwie postawy. Wybierzmy sobie spowiednika jak i nastawmy się, że Pan Bóg napisze najlepszy scenariusz dla naszego powrotu do Jego łaski.

Ks. Piotr Śliżewski

Autor rekolekcji Spowiedź na 7 na YouTube ZOBACZ

Autor książki pt. Spowiedź. To naprawdę pomaga   ZOBACZ KSIĄŻKĘ