Pójdź pod prąd
Pójdź pod prąd
Bardzo lubię chodzić po górach. Podczas gdy inni, w letni, wakacyjny czas wolą leżeć na plaży, ja wolę założyć wygodne buty i wyruszyć w góry. To wymaga wysiłku. Tym bardziej, jeśli na co dzień nie dba się o kondycję i wytrzymałość. Wówczas wędruje się jeszcze ciężej, a człowiek popada w wyrzuty sumienia, że za bardzo odpuścił, nie znajdując wystarczająco dużo czasu na aktywność sportową. Czasem po drodze zdarzają się kryzysy, kiedy jest ciągle stromo pod górę, a końca wędrówki wciąż nie widać. Mimo to, świadomość tego, że na szczycie czekają niesamowite widoki, pcha mnie do przodu i nie pozwala zawrócić. A później, kiedy już tam dotrę, wspaniałe wrażenia i poczucie zwycięstwa nad własną słabością natychmiast zajmują miejsce wcześniejszego zniechęcenia i zmęczenia. Tak naprawdę, im wyżej, tym piękniej. Im trudniej, tym potem satysfakcja jest większa. Będąc na górze wiem, że spróbuję wejść tutaj kolejny raz. Nawet gdyby miało być bardzo ciężko.
Myślę, że ten obraz wspinaczki górskiej można przenieść na życie duchowe. To od nas zależy czy wybierzemy „błogie lenistwo”, czy aktywność. We współczesnym świecie bardzo trudno jest pójść pod prąd. Liczy się przyjemność, dobra zabawa, żyjemy od weekendu do weekendu. Bycie chrześcijaninem nie jest popularne. Dla wielu sprowadza się ono do Pasterki w noc wigilijną i pójścia do kościoła z koszyczkiem w Wielką Sobotę. Tylko czy to jest chrześcijaństwo? Łatwo jest zagubić się pośród mód tego świata i stylu życia, jaki nam narzuca. Pójście za Bogiem jest drogą pod prąd. Czy mamy odwagę, aby podjąć to wyzwanie?
W świecie, który wmawia nam, że jesteśmy panami swojego losu i wszystko nam wolno, wyzwaniem jest uklęknięcie przy kratkach konfesjonału i tym samym przyznanie się do tego, że jestem słabym człowiekiem i potrzebuję Boga. To wszystko nie jest łatwe i kosztuje, ale przynosi wielkie owoce. Św. Jan Paweł II pisał: Jeśli chcesz znaleźć źródło, musisz iść do góry, pod prąd. Przedzieraj się, szukaj, nie ustępuj. Tym źródłem jest Bóg. Chociaż pozornie wydaje się nam, że jesteśmy samowystarczalni, to tak naprawdę bez Niego nic nie możemy uczynić. Chcąc naprawdę Go spotkać i odnaleźć szczęście, którego On dla nas pragnie, musimy podjąć wysiłek wspinaczki, czyli życia Sakramentami. Przede wszystkim sakramentem Pokuty i Eucharystią. Każda dobrze przeżyta spowiedź święta, każda godnie przyjęta Komunia Święta, to pójście pod prąd nurtu tego świata. Może nie zawsze będziemy widzieć przed sobą ten „szczyt”, który ma zrekompensować wszystkie nasze wysiłki, ale to nie oznacza, że go tam nie ma. To od nas zależy, czy zadowolimy się tylko tym, co na „nizinach”, czy podążymy za tym, co w górze. To od nas zależy, czy pójdziemy z prądem i zrezygnujemy z dającej prawdziwe szczęście relacji z Bogiem, czy pójdziemy pod prąd. Co na dzisiaj wybierasz?
Magdalena Pawełczyk
Najnowsze artykuły
O kontekście „spowiadania się”: pokuta i asceza w życiu chrześcijańskim (artykuł naukowy)
Najpierw zwracamy uwagę na kontekst spowiadania się, który wyraża nawiązanie do wypowiedzenia swojego grzechu i daje do zrozumienia, że jest ono właściwe, czyli że łączy się z życiem chrześcijańskim i jego dojrzewaniem. Tutaj spotykają się drogi ascezy...
O akcie „spowiadania się”: oczywistość posługi spowiadania (artykuł naukowy)
Widać zatem, że cztery momenty, które składają się na sakrament, odwołują się do siebie nawzajem. Przyglądaliśmy się dotąd pogłębieniu antropologicznego charakteru confessio, które – ażeby mogło odbyć się po chrześcijańsku – zakłada w pewien sposób wszystkie...
O znaczeniu „spowiadania się”: przyczyny mniejszej świadomości grzechu ( artykuł naukowy)
[…]moraliści wskazują na trzy przyczyny osłabienia świadomości grzechu. Chodzi o aspekty, które musimy uwzględnić, aby przywrócić poczucie grzechu nie tylko wcześniej, ale również w samym akcie przystępowania penitenta do spowiedzi. Aspekty, które ciągle...
Zakłopotanie wobec sakramentu: „nie wiem, co powiedzieć”
Powszechne narzekanie, że sakrament zanika, ma swoje przyczyny w kryzysie poczucia grzechu i przekształceniu sakramentu w rozmowę, która często ma silne znamię psychologiczne czy pedagogiczne. Spadek przystępowania do spowiedzi jest naprawdę wstrząsający...
Po co się spowiadać? – skutki sakramentu pokuty
Pamiętając, że mamy do czynienia z misterium, czyli z rzeczywistością, której do końca naszym rozumem nie zdołamy pojąć, popatrzmy na owoce sakramentu pojednania w świetle Katechizmu: Pojednanie z Bogiem przywraca grzesznikom łaskę Bożą i na nowo ich z Nim...
Jak często się spowiadać? Katechizm mówi, że raz w roku…
Rzeczywiście: Katechizm potwierdził wymóg, by katolik spowiadał się przynajmniej raz w roku. Każdy penitent – nawet ten „roczniak”, wie doskonale, że to minimum nie wystarczy do prowadzenia życia w pełni chrześcijańskiego i nie umożliwia rozwoju duchowego; jest...