Aby się wyspowiadać, w konfesjonale musi być obecny kapłan. Niby oczywistość, ale jakże symboliczna. Obecność kapłanów w konfesjonałach jest oznaką gotowości Boga do przebaczenia człowiekowi. Do dzisiaj pamiętam uwagę mojego pierwszego proboszcza z Cedyni,  niewielkiej przygranicznej miejscowości: „ Nie ważne, że nie zawsze masz osoby do spowiedzi. Siedź i czekaj! Jak będą Cię któryś raz z kolei mijać, to może coś ich ruszy i skorzystają z sakramentu…” Jest w tym bardzo dużo prawdy. Widać to nawet w ilości spowiadanych osób przez księdza rezydenta z mojej aktualnej parafii. Obojętnie ilu byłoby księży w konfesjonałach, do niego jest zawsze największa kolejka. Dlaczego? Ponieważ on najczęściej spowiada. Ludzie chcący się wyspowiadać, od razu po wejściu do kościoła kierują się w stronę jego konfesjonału. Wiedzą, że on tam będzie. Oczekiwanie przyciąga ich serca. Kiedyś moja bratowa prosiła mnie, bym nigdy nie odmawiał brewiarza w konfesjonale. Zdziwiony zapytałem:  dlaczego? Mam chwile przerwy między spowiedziami to wykorzystuję je na modlitwę. Skomentowała, że jej to przeszkadza, bo gdy widzi modlącego się księdza to nie chce mu przeszkadzać. Zniechęca to ją do pójścia do konfesjonału. Trochę mnie to przekonało. Często rezygnuje na ten moment z brewiarza i sięgam po Różaniec. Bo go nie widać zza kratek (śmiech).

Czekający w konfesjonale ksiądz przypomina zatem reakcję biblijnego, miłosiernego ojca z przypowieści o synu marnotrawnym: „A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go”. Ojciec wypatrywał syna. Czekał na niego. Jego życie jednym wielkim oczekiwaniem na powrót. Dlatego kiedy kolejny raz zobaczysz księdza gotowego Ciebie wyspowiadać, albo nawet tylko zapaloną lampkę nad konfesjonałem, to wiedz, że miłosierdzie jest tuż, tuż… na wyciągnięcie ręki!

 x.P.Ś.