Rzecz, którą musimy zobaczyć przed samą spowiedzią to sprawdzenie, czy aktualnie ksiądz kogoś nie spowiada (po drugiej stronie konfesjonału). Przed polskimi konfesjonałami bywają (na szczęście dla nas wszystkich!) kolejki, które trzeba uszanować. Kolejki przed konfesjonałami pokazują, że pragnienie pojednania z Bogiem nie jest tylko moim pragnieniem – to bardzo ważne. Poczucie wspólnoty w dążeniu do świętości zapala nas do mocniejszego przemyślenia naszej postawy. Spowiedź wpisuje się w życie społeczne katolików. Widząc innych przy konfesjonale motywuję się do pracy, bo inni też to robią, jak i również swoją obecnością daję znak innym, że to dla mnie ważne i poniekąd mogą doszukiwać się w moim życiu owoców nawrócenia. Jak słyszymy, spowiedź w miejscu publicznym jest na swój sposób zobowiązaniem, które deklarujemy wobec wspólnoty.

x. P.Ś.

A na otuchę wiersz ks. Jana Twardowskiego pt. Spowiedź :

Wstyd mi Boże, ogromnie, że jak grzesznik piszę,

że z czasem zapomniałem Tomasza z Akwinu,

że gdy w maju litania — słowika wciąż słyszę,

a jadąc do chorego — sławię dzikie wino,

obłoki, karpie w stawie, zimą — kiepskie sanie,

kominek, co mi do snu po łacinie gada—

I nagle myśl natrętna, straszna jak powstanie —

Z uczynków? To zbyt mało.

Z ran mnie wyspowiadaj