„(…) Twoje serce niech strzeże nakazów, bo wiele dni i lat życia i pełnię ci szczęścia przyniosą” (Prz 3, 1-2).

Większość z nas, mówiąc słowo “czystość”, ma na myśli: czystość seksualną, czystość przedmałżeńską. I słusznie. Ale… to tylko wycinek całej jej rzeczywistości. Bo czystość to znacznie więcej, niż rezygnacja z seksu przed ślubem, to więcej niż niekorzystanie ze środków antykoncepcyjnych, wierność współmałżonkowi i dbanie o seksualną czystość ze sobą samym. Czystość to nie tylko kwestia przestrzegania 6 przykazania Bożego: “Nie cudzołóż”. Znaczy to o wiele więcej. Ta rzeczywistość dotyczy naszego stosunku względem wszystkich Jego przykazań. Szczególnie tego o Miłości.

Czystość to postawa. Wobec Boga, ludzi i siebie samego. Odbywa się ona na każdej płaszczyźnie naszego życia. Czystość, to nie tylko brak złych czynów, ale też piękne zamiary, pragnienia i intencje.

Czyste serce

Serce w Piśmie Świętym, zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie, utożsamiane jest z wnętrzem człowieka, z jego sumieniem. Bywa synonimem środka, rozumu, woli. 
W Księdze Przysłów jest mowa o tym, że “(…) ku mądrości nachylisz swe ucho, ku roztropności nakłonisz swe serce, tak, jeśli wezwiesz rozsądek, przywołasz donośnie rozwagę”   (Prz 2,2). W Słowie Bożym czytamy też o Maryi, która widząc w żłobie dopiero co urodzone przez Nią Niemowlę i widząc gości w stajence, którzy przyszli oddać temu Dziecięciu pokłon, “zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu”. (Łk 2,15-19). W sercu, a więc we wnętrzu, w tym najgłębszym miejscu w Niej, które stanowiło o jej tożsamości.

Przymiotnik “czysty”, często występuje w wielu konfiguracjach w Piśmie Świętym. Używa się go na określenie czystości fizycznej: “Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty” (J 13,10), jak też czystości moralnej, religijnej: “Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, czyny nierządne, kradzieże, fałszywe świadectwa, przekleństwa. To właśnie czyni człowieka nieczystym” (Mt 15, 18-20).

“Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.” (Mt 5,8)

Czyste serce wyzwala w Bogu pragnienie udzielania błogosławieństwa, a więc napełniania nas życiem (por. Ps 65,11). Bóg chce czystych napełniać życiem wiecznym. W końcu, samo oglądanie Boga „twarzą w twarz” jest na swój sposób oznaką czystości.

Oto Bóg, w swojej wielkiej miłości do człowieka, daje mu najcenniejszy z możliwych darów – Siebie Samego na wieczność. Wystarczy, że będę mieć czyste serce. Tylko tyle. Czy chcemy sprostać temu zadaniu? Wielkość nagrody naprawdę zachęca do wysiłku…

Marta S.