Jeszcze się taki nie narodził, który by wszystkim dogodził – mówi znane polskie przysłowie i w przeciwieństwie do niektórych, zdaje się być idealnym wyrażeniem rzeczywistości. Ilu ludzi, tyle oczekiwań. Dotyczy to także spowiedzi. Każdy z nas ma swoje konkretne, mniej lub bardziej sprecyzowane oczekiwania, dotyczące tego jaki powinien być idealny spowiednik. Jedni, z natury wrażliwi, potrzebują w konfesjonale człowieka delikatnego i łagodnego. Inni, oczekują że ktoś nimi „potrząśnie”, co będzie dla nich stanowiło mocniejszy impuls do tego, aby w przyszłości się poprawić. W tym momencie każdy z nas może sam sobie odpowiedzieć na pytanie jakich spowiedników preferuje, a których woli unikać.

Czy jednak o to chodzi w spowiedzi? Oczywistym jest, że jeśli czujemy się bardziej komfortowo to i nasze przeżycie spowiedzi może być głębsze, jednak nie powinniśmy zatracać prawdziwego celu i znaczenia Sakramentu Pokuty. Jeśli szukamy idealnego spowiednika, możemy tę sytuację odwrócić i zacząć tworzyć model idealnego penitenta. Zapewne różni kapłani daliby nam różne odpowiedzi. I znowu doszlibyśmy do tego samego punktu. Tylko, czy o to chodzi w spowiedzi, aby idealny spowiednik trafił na idealnego penitenta, niczym dwie połówki jabłka?

Zdecydowanie nie. Przez tę jednoznaczną odpowiedź nie chcę rzecz jasna ukazywać spowiedzi jako sakramentu, który musi być traumatyczny.

Spowiedź święta to przede wszystkim spotkanie z Bogiem, który w przeciwieństwie do nas ludzi, jest idealny. Tak jak Jego miłość do nas, która jest nieskończona. Kiedy będziemy mieć na uwadze ten fakt, nie będzie aż tak istotne to, jaki jest pośrednik, czyli kapłan. Ponadto, jesteśmy przecież w naprawdę dobrej sytuacji. Powszechny dostęp do Sakramentu Spowiedzi sprawia, że możemy znaleźć sobie swojego ulubionego spowiednika. Być może będzie to wymagało od nas zastosowania metody prób i błędów, co jednak nie zmienia faktu, że każda spowiedź, jeśli idziemy do niej z właściwym nastawieniem, jest spotkaniem z Bogiem, który przebacza nam grzechy i daje nowe życie.

Papież Franciszek nazywa posługę spowiednika „sztuką towarzyszenia” i daje kapłanom wskazówki. Mówi: Także największy grzesznik, który staje przed obliczem Boga, by prosić o przebaczenie jest ziemią świętą, i także ja, który powinienem mu przebaczać w imię Boga mogę dopuścić się rzeczy straszniejszych niż on. Każdy skruszony wierny, który podchodzi do konfesjonału jest «ziemią świętą», którą należy uprawiać z poświęceniem, troską i duszpasterską atencją. Poszukując spowiednika, który odpowiada nam najbardziej, pamiętajmy także o modlitwie za naszych kapłanów, aby posługę w konfesjonale, pełnili kierując się miłością.  Dla nas samych prośmy natomiast o łaskę dobrej spowiedzi, bez względu na to, czy spowiednik spełni nasze oczekiwania w stu procentach, czy też nie.

Magdalena Pawełczyk