Spowiedź u św. Ojca Pio
Spowiedź u św. Ojca Pio
Ojciec Pio to jeden z najpopularniejszych świętych. Ten zmarły zaledwie pół wieku temu włoski zakonnik był obdarzony przez Boga wieloma darami. Posiadał stygmaty, dar czytania w ludzkich sercach i bilokacji, widziano go lewitującego i w ekstazie podczas modlitwy. Za jego życia, a także po śmierci, dzieją się liczne cuda za jego wstawiennictwem. Św. Ojciec Pio posiadał jednak jeszcze jeden szczególny charyzmat. Był spowiednikiem, który przyciągał tłumy. To właśnie w konfesjonale spędził najwięcej czasu. Kiedy był młodszy, spowiadał cały dzień. Potem zredukował ten czas z 17 do 10 godzin dziennie! Chętnych do spowiedzi u ojca Pio było tylu, że dochodziło nawet do bójek o miejsce. Porządku pilnowały służby specjalne. Kapucyni wymyślili, by otworzyć biuro spowiedzi. Jeden z zakonników miał listę penitentów i określał przybliżoną datę spowiedzi. Jeśli trzeba było czekać miesiąc, wtedy ludzie rozjeżdżali się. Wracali po otrzymaniu telegramu, że zbliża się termin spowiedzi.
Przykładał ogromną wagę do tego, aby spowiedzi jego penitentów były głębokie i szczere. Przydatne tutaj były jego nadprzyrodzone umiejętności. Spoglądał we wnętrze spowiadającego, tak że kłamstwo przy spowiedzi było niemożliwe. Zdarzało się nierzadko, że sam wymieniał penitentowi grzechy, które on powinien był wyznać. Był drobiazgowy i wymagał absolutnej szczerości, bez zbędnego usprawiedliwiania się. Nie znosił, kiedy ludzie przychodzili do niego jedynie z ciekawości, aby zobaczyć zakonnika ze stygmatami. Był surowym spowiednikiem i często używał ostrych słów, mimo to do jego konfesjonału stały ogromne kolejki, a ludzie przybywali nawet z odległych stron. Bardzo głęboko tkwiła w nim nienawiść do grzechu; kochał tak bardzo Pana Boga, że nawet myśl o grzechu napawała go niewypowiedzianym bólem.
Te tłumy do spowiedzi u skromnego, pokornego kapucyna są dowodem na to, że szukamy w życiu czegoś więcej. „Odhaczenie” wielkanocnej spowiedzi nie jest wystarczające. Ojciec Pio uważał, że sakrament pokuty jest bezczeszczony przez ludzi, którzy nie chcą tak naprawdę zmienić swojego życia i nie podejmują wysiłku dążenia do poprawy. Przyglądając się podejściu św. Ojca Pio do spowiedzi warto zastanowić się nad swoją własną motywacją przystępowania do sakramentu pokuty oraz nad jego przeżywaniem. Chociaż ten święty zakonnik nie wyspowiada już nikogo więcej, zostawił nam przecież cenne wskazówki co do tego, jak powinna wyglądać głęboka, dobra spowiedź. Nie musimy przecież czekać na kolejnego, charyzmatycznego spowiednika, który wykona za nas całą pracę. Sami powinniśmy wymagać od siebie, tak jak zachęca nas do tego św. Jan Paweł II.
Magdalena Pawełczyk
Najnowsze artykuły
Prawo do nieba
W historii Kościoła katolickiego zapisało się wielu świętych kapłanów, którzy wyniesieni na ołtarze stali się przykładami wiary. Nie są nimi tylko dla księży, jako ich „branżowi koledzy”, ale także dla nas - świeckich. Wśród nich mamy również takich, którzy...
Żal za grzechy to nie emocje
Kiedy przychodzimy do kościoła na spowiedź i przyglądamy się czekającym w kolejce do konfesjonału penitentom, raczej nie widzimy ich zalanych łzami. Sami też pewnie nie przypominamy sobie wiele takich spowiedzi. Czy coś jest więc nie tak? Czy jeśli żal za...
Zejdź z kanapy i … idź do spowiedzi
Żyj aktywnie! - zachęca nas współczesny świat. Internet pełen jest blogów prowadzonych przez trenerów/trenerki fitness, w telewizji roi się od reklam ze sprzętem sportowym, zdrową żywnością, suplementami „diety cud”. Zaleganie na przysłowiowej kanapie nie jest...
Grzechy powszednie czy spowszedniałe
Można by powiedzieć: jaki jest grzech ciężki, każdy widzi. Na ogół łatwiej nam jest wskazać grzechy „cięższego kalibru” i jesteśmy bardziej świadomi ich popełnienia. Schody zaczynają się wówczas, kiedy nie mamy na koncie jakichś większych „wykroczeń” i, co...
Św. Faustyny przepis na spowiedź
Kto przeczytał chociaż fragmenty Dzienniczka św. siostry Faustyny Kowalskiej wie, jak ogromną wagę ta Apostołka Bożego Miłosierdzia przykładała do sakramentu pokuty. Sama przystępowała do niego co siedem dni, a i tak zdarzało się, że miała wątpliwości czy nie...
Język nawrócenia to język miłości
Idziemy do Boga nie drogą, lecz miłością. (św. Augustyn) W Leksykonie duchowości katolickiej czytamy, że nawrócenie to "konkretny akt lub dłużej trwający proces podjęcia świadomej decyzji zerwania z grzechem (n. od) i zwrócenia się ku Bogu (n. do) oraz...